The Final Episode

Tja daar zitten we dan, 3 weken eerder dan gepland, in New York City, de allerlaatste blog te typen. Speciaal voor onze fans om afkickverschijnselen te beperken is hij lekker lang. Dit is namelijk ECHT de laatste, want ons leventje in NL zal een stuk minder spectaculair zijn, en het is veel leuker verhalen te vertellen dan te typen :)

Na schandalig weinig te hebben gedaan in Florida dan slapen, film kijken en shoppen, zijn we dinsdag naar New York gevlogen. Ging allemaal niet heel soepel want we moesten wegens wegwerkzaamheden zo ver omrijden naar de car rental return, dat we 5 minuten te laat waren om in te checken voor onze vlucht. Dat betekent dat we een nieuw ticket moesten kopen (grrrrrrr) en heel lang moesten wachten tot we konden boarden….. Het “goede nieuws” was dat ook als we wel op tijd waren geweest om in te checken we waarschijnlijk de vlucht gemist hadden want jeetje pietje wat ging alles traag!!! De irritatie verdween als sneeuw voor de zon toen we eenmaal over New York vlogen, want we hadden een schitterend uitzicht en zagen het vrijheidsbeeld al snel tussen alle enorme wolkenkrabbers (die Le steeds flatjes blijft noemen). Binnen no-time waren we in ons fijne arty farty hotel op 5th avenue (midden in de stad “vlakbij” Times Square en praktisch naast Empire State Building) en was vooral Le erg gelukkig: New York City Baby!!!!

In tegenstelling tot Florida hebben we hier heeeeel veel gedaan en bizar veel gelopen. De laatste paar daagjes waren nog even een flinke eindsprint want een volgende vakantie zal nog wel even duren :) We zijn begonnen met een wandeling over 5th avenue en een bezoek aan de allerleukste speelgoedwinkel ever, FAO Schwartz! We zijn verder gelopen door Central Park, over Broadway en Times square. We hebben lekker op een plein gezeten en taxi’s geteld (niet bij te houden) en hebben ’s avonds een night bustour gedaan, waarbij je alle miljoenen lichtjes ziet. Fantastisch mooi! Donderdag hebben we een tour gedaan door Uptown en Harlem, voor het eerst in een hop on hop off bus als ECHTE toeristen :P. We zijn verder in het City of New York museum geweest
(ongeveer 10 minuten :P) en ’s avonds hebben we de spelers van New York Yankees toegejuicht bij een baseball wedstrijd. Helaas mocht het niet baten want zij hebben op het nippertje verloren van de witte sokken (Chicago White Sox). We waren zelf wel verbaasd over wat wij nog wisten van de spelregels van softball/baseball, maar dat hebben we ook tot in den treuren gespeeld met gym op Bona. Na de wedstrijd zijn we nog met de lift naar de 86ste verdieping van de Empire State Building gegaan, wat echt heel mooi was. Het was echt heel tof om zoveel lichtjes te zien in zo’n gave stad! Le moest er een traantje bij wegpinken, zo bijzonder vond ze het (maja ook bij het zien van het vrijheidsbeeld en bij Times square en……, mmmm zeker bijna tijd om naar huis te gaan???). Vrijdag hebben wij een boottocht gemaakt over de Hudson river en de East river, wat een beetje tegen viel. Het was heel druk op de boot waardoor je weinig zag en het was daarnaast bijna 35 graden. Dat we heel dicht langs Statue of Liberty zijn gevaren maakte wel een heleboel goed…. We hadden ’s ochtends een tijd in de rij gestaan bij een ticketoffice voor korting op musical kaarten (1ste rang voor helft van de prijs) en zijn ’s avonds naar de Chicago musical op Broadway geweest! Heel gaaf en leuk om gezien te hebben. Hierna hebben we onze laatste avond doorgebracht op Times Square tussen heel veel andere mensen, want wat een drukte. Het is heerlijk hier mensen te kijken en moeilijk om weg te gaan. De stad bruist teveel om op je kamer te zitten, maja je moet toch een keer naar huis…. :) Vandaag staat nog op het programma om Ground Zero, Brooklyn Bridge en SoHo te bezoeken. En dan wordt het tijd om naar het vliegveld te gaan…….New York is echt een geweldige stad, en we voelden ons er allebei meteen thuis. Het heerlijke zomerweer was ook prettig om beetje bij te kleuren want na al dat luieren was ons kleurtje bijna weg. Dit is ook de eerste plek waar Joris al eens geweest was en waar hij nog andere dingen herinnerde dan “o, hier kun je lekker eten” of “hee dit ken ik uit een videospelletje” :) het was echt de perfecte stad om onze reis af te sluiten!

Vier september vertrokken we en 14 landen, 303 nachtjes, 97 vlieguren (dat is dus ruim 4 dagen….), ontelbare busritten, meer dan 100 verschillende bedjes en een lege bankrekening later, komen we terug naar Nederland. En wat hebben we een hoop beleefd samen, hoogtepunten en een paar tegenvallers. We hebben erg veel gelachen: met z’n tweeën, met reisvriendjes, Le heel hard in om haar eigen grapjes en Jor heel hard om Le. Natuurlijk hebben we ook baalmomentjes gehad, traantjes weggepinkt en zijn we meer dan eens ziek geweest. Maja dat hoort erbij, thuis ben je ook niet 365 dagen per jaar vrolijk. We hebben veel gezien, gedaan, beleefd, gewandeld, gereden enz enz We hebben dingen gedaan die we nooit hadden gedacht te doen, zoveel moois gezien dat het soms niet echt leek. We hebben helaas niet alles kunnen doen wat we hadden willen doen, maar we wisten dat dat ook redelijk onmogelijk was. We gingen weg met het idee een duikcursus en een surfcursus te doen, allebei niet gedaan. . We hebben aan de andere kant ook veel dingen gedaan die we van tevoren niet bedacht hadden en hebben we onze planning omgegooid om ergens langer te kunnen blijven. We zouden in nieuw Zeeland een camper huren en misschien een autootje in OZ, maar uiteindelijk hebben we gehuurd: Bruce, Ben, Sir Nigel, Daisy, Elvis en Nick, gewoon omdat het fijner en goedkoper bleek te zijn eigen vervoer te hebben. Zo zie je maar weer dat niet alles te plannen is, sommige dingen anders lopen dan gedacht, maar dat het altijd goed komt!

Hoe je de plek waar je bent ervaart is afhankelijk van verschillende factoren; oa de mensen die je ontmoet, hoe je je voelt, wat voor weer het is en waar je slaapt. Met onze campers hebben we echt op prachtige plekken geslapen, dingen die je totaal mist als je in hostels zit. Maar nu hebben wij het stadse en sociale stuk niet echt meegekregen in OZ / New Zealand. Misschien was het in Cairns 10 keer leuker geweest als we niet zoveel regen hadden gehad, zelfde verhaal op Borneo. Misschien was de boottocht naar Koh Tao niet zo traumatisch geweest als er niet zoveel regen was gevallen, maar ook; als er geen overstroming was geweest in Bangkok, hadden we Raymond en Julia niet ontmoet in Phuket, iets wat we erg leuk vonden. We hebben onze reis gedaan op onze manier en we kennen genoeg mensen die het totaal anders zouden doen. Dat is juist het mooie, iedereen reist zijn eigen reis, en iedereen ervaart dezelfde plek anders op andere momenten. We hebben te maken gehad met veel verschillende culturen, gedragsregels die je soms niet echt snapt, verschillende feestdagen meegevierd, dreigende natuurrampen, heerlijk en echt smerig gegeten enz. We hebben gezien hoe dingen anders kunnen gaan dan thuis, waardoor je soms je ogen uitkijkt van verbazing en daarna denkt “wat doen we thuis toch moeilijk soms”. Veel verschillende landen, talen, munteenheden, maar iets wat wel in elk land te vinden lijkt te zijn: Dutch Heritage, de Mac en Chinezen, ze zitten overal…..

We gaan weer naar huis, waar alles eigenlijk altijd hetzelfde is, waar we weer een ritme hebben en mensen om ons heen hebben die we kennen. We kijken uit naar NL, met het normale eten, betalen met euro’s, eigen spulletjes, de avonturen van Ludo Sanders en zijn vrienden op tv en weer te kunnen fietsen. Kortom: we hebben zin in een “normaal” leven. Dat zal ook wel wennen worden want voor ons is het inmiddels normaal geworden om te leven uit onze tas, niet te weten waar je ’s avonds slaapt, continu te denken “waar eten we, waar is de supermarkt, wat gaan we doen en hebben we hier wel geld voor?”. We kijken er naar uit dit niet meer te hebben, maar zullen het avontuur ook missen, want het is natuurlijk ook fantastisch leuk wat we allemaal hebben beleefd. We deden waar we zin in hadden, hoefden met niemand rekening te houden, sliepen wanneer we moe waren, aten wanneer we honger hadden enz….. Maar hetgeen we het allervreemdst zullen vinden is het niet 24/7 samen zijn…..

Na 10 maanden lang 24 uur per dag bij elkaar op de lip te hebben gezeten, zou je denken dat we uitgepraat zijn. Niets is minder waar want we hebben daarop iets gevonden: het grote doldwaze malle Eppie interview. Steeds als we niet konden slapen van de tropische hitte/muggen, uren in de bus zaten, lekker op het strand lekker niets lagen te doen enz, gingen we elkaar interviewen zodat ons geheugen een beetje up-to-date bleef en om herinneringen op te halen (bizar hoe snel je dingen weer lijkt te vergeten). We weten dat een aantal mensen hier erg hard om moeten lachen, dat doen we zelf ook geen zorgen. Voor de liefhebbers hebben we elkaar een laatste keer vragen gesteld en die hebben we als bijlage hieronder toegevoegd :)

Natuurlijk horen bij “een slotwoord” een aantal bedankjes: We willen graag de broekies van One Direction bedanken. Zonder jullie waren de lange autoritten niet hetzelfde geweest. Zonder jullie zoetsappige boyband muziek, hadden wij niet uren kunnen zingen en belachelijke dansjes maken. Verder een bedankje aan alle leuke en lieve mensen die we hebben ontmoet, maar ook alle grappige, gekke en irritante. Een bedankje voor onze vriend Rambo , Barry Badpak, de uitvinder van diareeremmer (geen uitleg nodig denken we), en de Woolie, de Wally, de 7/11 en Coles. Fiffy en Jules, Mike en Emma en alle andere leuke radio’s, alle Noodle-makers, Mac en Vietnamese koffiebonen plukkers. We kunnen nog wel even doorgaan met bedankjes, maar het meest willen we natuurlijk de lieve vrienden en familie bedanken voor hun steun en support voor, tijdens en hopelijk ook na de reis. Jullie zullen wel tuttende oren hebben van alle verhalen die we (lees Le) meer dan eens heeft verteld, en de plannen die continu veranderen. Vinaka dus voor jullie!

We hebben bakken geld uitgegeven, waar we 1000 andere dingen van hadden kunnen doen. De ervaringen, zelfs de minder leuke zijn onbetaalbaar gebleken, we hebben een droom nagereisd. Het naartoe leven, voorbereiden en sparen heeft een tijd geduurd, de reis zelf is voorbij gevlogen, en de herinneringen pakt niemand ons meer af.

Wij zeggen voor de laatste keer Houdoe en Bedankt, en tot heel snel!

Joris en Leonie

Foto’s komen later, eerst gaan we nog even van NYC genieten :)



Het laatste doldwaze interview van malle Eppies United

Leukste land?:
J: Nieuw Zeeland L: Nieuw Zeeland

Leukste stad?:
J: Kuala Lumpur L; Bangkok, Sydney, New York en natuurlijk Vegas!

Mooiste natuur?:
J: jungle in Laos en Zion NP (USA) L: Milford sound (NZ), Whitsunday (OZ), Cape Reinga (NZ)

Wat is voor jou het hoogtepunt?
J: trouwen in Vegas en natuurlijk foto’s maken tijdens het snorkelen
L: wakker worden in het midden van de jungle in Laos en de gibbons horen zingen terwijl de mist langzaam uit de vallei trekt. Dat was echt zo bijzonder!

Wat is voor jou het minst leuk?
L: ziek zijn in Bangkok en daardoor niet naar Vietnam kunnen, dat het zwemmen met olifanten niet door kon gaan.
J: weggaan van Koh Tao

Waar zou je nog eens naartoe willen?
J: Laos, Las Vegas, Noord Oost stuk van Borneo
L: waar niet??? Het lijstje met dingen die we ooit nog eens willen doen/zien is alleen maar langer geworden….

Zou je iets anders gedaan hebben?
L: ja een minder grote tas mee….
J: meer rekening houden met wanneer het waar hoogseizoen is

Wat was het lekkerste bedje?
L: Ceasars Palace!!!!!
J: threehouse Kuching…. WHAHAHAHA nee vreselijk, Impaiana Kuala Lumpur natuurlijk!

Wat heb je gedaan wat je niet dacht dat je zou doen?
J: snorkelen, had niet gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden
L: daadwerkelijk weggaan en reizen zonder al te veel vast te leggen. Dat is wel iets anders dan de volgeplande agenda van thuis.

Zou je de reis nog eens over willen doen?
J: nee, het zou niet hetzelfde zijn en een jaar is net iets te lang om weg te zijn maar te kort voor zoveel verschillende landen.
L: Nee, want het is goed zo. Reizen zelf ja, wanneer gaan we weer weg???