KL is toch wel erg ver weg…..

Maandag vertrokken wij met de bus naar Melakka. We zijn eigenlijk alleen in de binnenstad geweest, maar daar was het erg gezellig, denken we. Het is namelijk zo dat in het weekend heel Melakka op z’n kop staat, alle barretjes en restaurantjes zijn open, er zijn veel feestjes en er is een grote weekendmarkt… Maja aangezien wij er maandag tot woensdag waren….. Juist alles was gesloten (inclusief het hollands cafe waar ze bitterballen verkopen…. Gelukkig was er nog een ieniemienie cafeetje wat iets verkocht wat op broodje kroket lijkt qua uiterlijk, maar of je het ook echt zo mag noemen qua smaak, daar zijn wij nog niet uit).

We hebben lekker door de stad gelopen, over de Jonkerstraat en de Heerenstraat, het Stadhuys bezichtigd en met een rondvaartboot een tochtje gemaakt over ‘’de grachten van Melakka’’. We hebben een tijdje gekeken naar de versierde rickshaws, met bloemen, harde muziek en knipperende lichtjes, alsof degene met de mooiste versiering de meeste klanten krijgt. Ook hebben we het plaatselijke culinaire hoogtepunt geprobeerd, namelijk: pindasaus fondue. (We hebben hiervoor bijna een half uur in de rij gestaan). Het gaat zoals het klinkt: je doopt je vlees, brood en groente in een grote bak met kokende pindasaus en dan smullen maar. Het was erg lekker, maar ook wel een beetje misselijkmakend aangezien alles dezelfde smaakt heeft gekregen. Verder zijn we nog naar de bios (1 euro 50 pp, dus waarom niet???) en een gamehall geweest en daar heeft Leonie aan Joris laten zien hoe een racespel ECHT gespeeld moet worden. We denken dat over deze race nog maanden wordt nagepraat in Melakka en omstreken. Leonie wordt hier ook wel ‘’Leonie Grasmaaier Romijn’’ genoemd.

Donderdag zijn we teruggegaan met de bus naar Kuala Lumpur. Dit ging eerst allemaal erg voorspoedig, tot we in Kuala Lumpur aankwamen en we de trein hadden gemist. Poe hee wat moesten wij lang wachten op de volgende. En op het moment dat wij kaartjes voor de metro hadden gekocht…. Je raadt het al…. Komt de trein aanrijden. We zijn de hele dag onderweg geweest (voor een stukje van 2 uur met de bus) maar uiteindelijk zijn we aangekomen waar we wilden. En aangezien Joris de problemen met het ov-chip systeem in Nederland zo mist, wilde hij graag een OV kaart voor Kuala Lumpur…. (goed idee, al werkt het hier ook nog niet echt top!)

In de buurt van Kuala Lumpur is een plaatsje dat Kuala Selangor heet en dat staat bekend om een park waar enorm veel vuurvliegjes zitten. Dit kon als tourtje worden geboekt, maar we hadden op internet gelezen dat er ook een berg was, waar je een mooi uitzicht zou hebben en waar zilverrugaapjes rond lopen die vrij mak zijn (als in de apenheul). Dat wilden we graag zien en dus hebben we besloten vrijdagochtend vroeg zelf hiernaartoe te gaan en dan te overnachten in Kuala Selangor. De busrit was geweldig, net een achtbaan met vrolijke muziek op de achtergrond. De stoeltjes en vloer waren nogal glad en de chauffeur wist volgens ons niet waar de rem zat, dus wij werden alle kanten op geslingerd aangezien er veel bochten waren, en anders haalde de chauffeur gewoon mensen links en rechts in en remde hij steeds op het laatste moment (en Joris bleef king Julian uit Madagaskar maar quoten door te zeggen ‘’ put your hands up, it’s more fun like this’’) HI-LA-RISCH was het! Toen we aankwamen in Kuala Selangor vroegen wij ons af waar we in beland waren. We zijn naar ons hotel gegaan en werden onthaald door de grootste chagerijn die er bestaat (dachten we op dat moment….) wat een vreselijke figuur, er kon geen lachje vanaf. Maar goed, wij naar de kamer en die zag er prima uit (voor 4 personen, dus alle ruimte voor het maken van een goede rijm :P). Toen brak de hemel open en heeft het 3 uur geregend en geonweerd, en dus zijn we de deur niet uit geweest en hebben we geen apen gezien…. Ons hotel zat ver weg van alles en er was geen eten en drinken te koop (of de vrouw had geen zin om op te staan dat kan ook). Om 19.00 konden we een kaartje kopen voor een boottocht bij ‘’de vrolijke vrouw’’ en bleek er een restaurant open te zijn. Daar was de zo mogelijk nog chagrijnigere vrouw die voor ons ging koken…. Het was het meest deprimerende restaurant dat we ooit hebben gezien, maja er was weinig andere keus.

Toen gingen we naar de boot voor de vuurvliegjes, hopend dat dat de dag iets goed zou maken. Stel je voor: je zit met z’n 2-en in een bootje en vaart door het donker over een rivier. Het is windstil, dus je ziet de weerspiegeling van palmbomen in het water door de maan. Langs het water knipperen allemaal lampjes waarvan je eerst denkt dat het kerstverlichting is tot er een vliegje langs komt knipperen en dan besef je je dat het allemaal vliegjes zijn. Het is onbeschrijfelijk mooi, bijna magisch omdat er verder ook niemand in de buurt is. En dan hoor je vanuit het niets….. Buuuuuuuuuurb, de kapitein laat een enorme boer! Het maakte de dag compleet haha. Vroeg naar bed en snel terug naar Kuala Lumpur, waar er gelukkig wel mensen zijn die kunnen lachen….

In Kuala Lumpur hebben we weinig gedaan, omdat Joris ziek was….. Gelukkig gaat het nu weer wat beter. Wel zijn we gisteren naar een voorstelling van STOMP geweest, waar bewezen is dat werkelijk overal muziek mee gemaakt kan worden. Hierna hebben we samen pakjesavond gevierd en was Leonie toch wel een beetje verdrietig dat zij niet thuis was. Met de feestdagen is de andere kant van de wereld toch wel erg ver weg…. Gelukkig hadden we per mail een aantal rijmen gekregen en hebben we via skype toch nog even oma coby ai ai ai ai gehoord (volgens Leonie het beste sinterklaasliedje, Joris vindt het ''fantastisch'' hij is blij dat de cd niet mee was haha)!!!! Toch nog een heerlijk avondje voor ons in KL. :)

Aankomende week gaan we de jungle weer in, dus hopelijk tot volgende week :)
Liefs van Joris en zijn grasmaaier

Voor foto’s: https://picasaweb.google.com/109404110026586699277/Week13KLIsTochWelVerWeg?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKG5rZLL9u6w3gE&feat=directlink