What would Rambo do?

Deze blog (Dit boek) wordt opgedragen aan de held van de week: John Rambo.

Vorige week zondag was het plan op zoek te gaan naar wilde dieren in Bako National Park en hier een nachtje te slapen. Maar dat liep even anders omdat Leonie ’s nachts stiekem de nacht heeft doorgebracht bij haar nieuwe vriend andere kant van de gang, Mr. Toilet. Toen Joris wakker werd zag hij het niet echt zitten om een jungle tocht te gaan maken met iemand die amper geslapen heeft en steeds naar de wc moet. Leonie wilde toch graag gaan, maar Joris was streng en zei “als je ziek bent moet je in bed liggen”. Dus dagje slapen en beter worden dan maar…...

Maandag poging 2, maar dit keer was Joris degene met opstartproblemen. Nu was Leonie streng en zei “kom op, je bent toch geen watje, Rambo zit ook niet te tutten”. Besloten een bus later te pakken en bij aankomst bleek dat we even moesten wachten. Vanwege het tij waren er de hele ochtend geen bootjes naar de jungle gegaan, gelukkig dus dat we even in bed waren blijven liggen :). Na een uurtje gingen we op pad met een Frans stel en hun gestreste gids. Het was een prachtige omgeving, maar het water was het eerste stuk zo laag dat we een aantal keer vast kwamen te liggen. Het tweede stuk werd steeds heftiger door de steeds hoger wordende golven en de gids naast Leonie was continu zijn hoofd aan het schudden. Hij benoemde steeds hoe vervelend de terugweg zou worden als het vloed zou zijn, met de regen en storm die voorspeld was. Na een tijdje zagen we een bootje in de verte waarvan de motor kapot bleek te zijn. De bestuurder daarvan was helemaal in paniek, waardoor Leonie ook erg onrustig werd (en het Franse meisje hing heel angstig aan haar arm wat ook niet echt meehielp). De Zwitsers en Ieren uit die boot werden overgeladen naar de onze, en we werden richting een strand gebracht waar de Fransen werden gedropt ergens halverwege een trail. Leonie wilde graag naar huis, ze zag het niet echt zitten gewoon ergens midden in de wandelroute te beginnen zonder kaart met het vooruitzicht dat de terugweg alleen maar rotter zou worden qua vaar-omstandigheden. Het botentrauma is een terugkerend thema deze reis (en dit keer was het een klein open bootje, was er slecht weer op komst en zaten er krokodillen in het water, dus niet helemaal onterecht). Misschien zou Rambo wel door zijn gegaan, maja het moet wel leuk blijven. Wat een avontuur en we zijn nog niet eens IN de jungle geweest en dus ook geen wildlife gezien. Gelukkig had Jor zich al een tijdje niet geschoren, dus heeft Le in elk geval een baardaap van dichtbij gezien :P

Dinsdag gingen we weer verder, op naar Sibu met de boot. We hadden niet zoveel zin in de bus, ook niet in de boot eigenlijk, maar de laatste was een stuk sneller en goedkoper….. Aangekomen bij de pier bleek dat er niet gevaren kon worden ivm hoge golven en dus weer een taxi ritje naar het busstation. Meestal worden er in de bussen Aziatische films gedraaid, met veel bloed, veel geschreeuw en ellende. Hier houden we niet zo van, maar deze busrit was echt een feest!!!! De Rambo marathon werd gedraaid en we hebben ons rot gelachen bij deel 1 deel 2 en deel 3! En 7 uur later kwamen we aan in Sibu en begreep Joris eindelijk wat meer van Le’s Rambo grapjes na al die jaren.

Omdat we door de busrit niet echt goed hadden ontbeten en lunch hadden overgeslagen hebben we onszelf beloond met de locale specialiteit “steamboat” (noodlesoup fondue). Erg grappig want de communicatie met de bediening liep niet echt soepel dus we snapten niet heel goed wat de bedoeling was. We hebben dus maar wat besteld en uiteindelijk stond onze hele tafel vol met groente, vlees en noodles…. We hebben een erg lekker, goed gevuld soepje gemaakt en dat voor 5 euro pp. TOP! Ook op Borneo genieten we heerlijk van de Maleisiche keuken (gebakken kip in bladeren, nasi lemak, pannenkoek met pinda’s, mcchicken :)). Al had Leonie iets “not spicy” besteld, toen ze een hapje nam, brak het zweet haar uit, schoten haar bijholtes open en werd haar hoofd rood, niet normaal…. Bery bery spicy! Maar Joris heeft deze week gefrituurde kippenkontjes gegeten, dan heeft Le toch liever spicy…

Woensdag gingen we met de bus op pad naar Miri en wij hadden in ons hoofd dat dit 4 uur zou duren (geen idee waarom). Op het busstation bleek dat de rit minimaal 7 uur zou duren… De ticketverkoopsters waren zo opdringerig en bleven maar aan Le d’r armen trekken dat ze er bijna eentje geslagen heeft, Rambo laat ook niet met zich sollen. Bij de rustigste van het stel stond de bus nog niet klaar en wij weten uit ervaring dat we nooit een kaartje moeten kopen als je niet ziet voor welke bus je betaald. Omdat de rest van de verkopers echt het bloed onder Le’s nagels vandaan haalden, toch een kaartje gekocht. En toen kwam de bus aanrijden…….. echt de aller aller allerslechtste bus die we in heel Azie hebben gezien en die werd volgeladen met durian (fruit dat stinkt naar zweetvoeten…We zouden liever in een bus vol met nat geregende teva sandalen zitten en wij denken dat jullie je niet kunnen voorstellen hoe erg die stinken haha) Wat een slecht begin van de dag!!!! Gelukkig werd er een bordje opgehangen dat deze naar Muluh ging en kwam er een andere bus die naar onze bestemming ging! JIPPIE, Le heeft een vreugde dansje gedaan van opluchting! Jammer genoeg werd in deze bus wel de Aziatische ellende gedraaid waarvan het geluid zo hard stond dat we niet konden slapen. En als je het probeerde wilde je toch liever je ogen open hebben omdat de beelden en het verhaal lachwekkend waren maar de geluiden erg eng. Maar als je je ogen open had zag je de rijstijl van de chauffeur….. Joris zei steeds “die beste man weet wel wat hij doet want hij wil zelf ook niet dood” Leonie was daar niet zo zeker van en vond hem redelijk suïcidaal. Hij reed zo hard dat we met een berekening erop uit kwamen dat we het toch makkelijk binnen de 4 uur zouden redden (we wisten het aantal kilometers van A naar B en konden de snelheid die gereden werd schatten, al gaf zijn kilometerteller de hele rit 10 km/uur aan…) Maja, uiteindelijk heelhuids in Miri aangekomen, 8 uur later en terecht gekomen in een smoezelig hotel, waar we handdoeken kregen die bij ons thuis niet eens als poetsdoeken gebruikt zouden worden.

Donderdag hadden we het plan om grotten te gaan bezoeken, maar we waren echt helemaal gesloopt na 2 dagen in de bus en hebben ervoor gekozen om de planning weer om te gooien. We hebben dus weinig gedaan, omdat het gedeelte waar wij sliepen in Miri niet echt voetganger-proof is en omdat er voor ons niet erg veel te doen is (we hebben inmiddels de markten, tempels en chinatowns wel gezien). Vrijdag hebben we ons met frisse tegenzin toch naar de Niah Caves gesleept. We waren nog steeds erg moe en moesten een flink stuk met de taxi/bus/boot om daadwerkelijk bij de grot te komen (overal is Azië worden tourtjes aangesmeerd voor de simpelste tochtjes, en hier werden we aangestaard en werd er gezegd “very easy, you can do it yourself” terwijl het aardig wat overstap punten waren). De reis viel eigenlijk alles mee en de grotten waren fantastisch!!!! We moesten eerst een uur lopen door het nationaal park en dan denken wij gelijk aan jungletrekking. Het had echter een hoog eflteling gehalte; een looppad van beton of hout door een jungle met om de 100 meter een vuilnisbak, vrouwtjes die halverwege koud drinken verkopen en natuurlijk souvenirs. We hebben even gedacht dat de dierengeluiden op tape stonden en de prachtige insecten langskwamen op que a la droomvlucht. We moesten er wel om lachen, want na de gibbon experience in Laos, vallen alle wandeltochten door het regenwoud hartstikke mee! Eenmaal aangekomen bij de grot liepen we over een soort maanlandschap richting het donkere gedeelte waar veel vleermuizen zaten. Het is moeilijk te beschrijven, dus zie foto’s. We waren in elk geval blij dat we gegaan zijn!

‘s Avonds hebben we boodschappen gedaan in een Chinese supermarkt, die erg onlogisch was ingedeeld. Misschien zou een kaart handig zijn zodat je sneller iets kunt vinden wat je nodig hebt, gelukkig was Joris al op ontdekkingstocht gegaan en wist hij waar het drinken stond. Naast de insectenspray stond bijvoorbeeld maandverband en daarnaast was het vriesvak voor stinkende vissen (was blijkbaar kapot) daarnaast was de koekafdeling en daarachter het fruit en daarachter de afdeling voor zakjes om zelf yoghurt te maken…o en dan vergeten we nog de gekke Chinese gedroogde dingen waarvan wij niet weten wat het is, die her en der door de winkel verspreid liggen. In de winkel werd Leonie erg aangestaard en dat kan komen door a) zij was de enige niet Aziaat b) ze moest zo hard lachen dat mensen moeilijk niet verbaasd naar haar konden kijken (en dan nog maar te zwijgen over het gekke dansje dat ze deed op de plingel muziek…)

Zaterdag vroeg op pad gegaan met de bus naar Bandar Seri Begawan (BSB) in Brunei. Dit is het meest islamitische land in zuid oost Azië en dan ga je dus een moskee bezoeken! Ook hier is het niet echt voetgangers-proof, maar er zijn fijne paarse busjes die je voor 1 dollar afzetten ergens op de route die ze rijden. Even uitvogelen hoe en wat maar we waren al snel bij de moskee. Wat een ding zeg! Echt enorm, veel goud en toeters en bellen maar heel mooi. We werden binnen in een zwart gewaad gehesen zodat we “appropriate” waren. Wij vonden het meer thuishoren bij Harry Potter. In onze gewaden hebben we kort rond gelopen voor we weer teruggingen met het busje. Vandaag doen we de sights van BSB (moskee bezoeken, paleis van de sultan bekijken enz). Maandag vliegen we naar Kota Kinabalu en volgende week zitten we al op Java. We hebben onze plannen op Borneo al een aantal keer aangepast. Het uitvoeren van de plannen loopt af en toe niet echt zoals we willen. Achteraf zouden we veel dingen anders doen (bv een nachtbus nemen ipv 2 volle dagen in een bus), of eigenlijk zouden we liever niet in het regenseizoen zijn gegaan. Overal waar we in Azië waren was het regenseizoen, maar nu hebben we er voor ons gevoel voor het eerst echt “last” van. Maar goed, we vermaken ons prima en ondanks dat we veel minder hebben gedaan dan gehoopt, zien we toch steeds mooie nieuwe plekken en voelen we ons toch fijn hier op dit mooie eiland!

Tot snel,

Harry en Hermelien :) (al voelt Joris zich hier meer Hagrid)

Ella: Wij weten wel een goede plek voor je vleermuizen hok. Daar heb je aan een 42 a b c d e f g niet genoeg…
Peter: Joris zorgt voor het bier maar zorg jij voor de films dan? Of moeten wij hier op zoek naar een 4 in 1 dvd, slechte kwaliteit? 22 juli hebben we wel een gaatje in onze overvolle agenda :P

Voor foto’s
https://picasaweb.google.com/109404110026586699277/Week19WhatWouldRamboDo?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMzWg-nlj7ffwwE&feat=directlink